Και με κοίταξες με την σοβαρότητα των ματιών σου, Αντιγόνη Συμεωνίδου.

Και με κοίταξες με όλη την σοβαρότητα των ματιών σου, με όλη την απαισιοδοξία των 16 χρόνων σου. Και με αποστόμωσες με την λογική σου και με πόνεσες με την ολοκληρωτική σου ισοπέδωση. Αν πόνεσα εγώ, φαντάσου πόσο πονάς εσύ. Το μυαλό σου ολοκληρωτικά ισοπεδωτικό και η ψυχή σου ακολούθησε. 16 χρονών, με κρίσεις πανικού. Μου είπες : ” Βάλε λόγια στις κρίσεις μου, σε παρακαλώ”.
Το έκανα και σε έβλεπα να μεταμορφώνεσαι. Άρχισες να καταλαβαίνεις, άρχισες να τις βλέπεις, άρχισες να σε βλέπεις. Όλα μπορούν να ανακουφιστούν αρκεί να ανέβω μαζί σου στο τεντωμένο σκοινί που προσπαθείς να ισορροπήσεις και να δω μαζί σου, το χάος που εσύ βλέπεις.
Πόσο δύσκολο να προσπαθείς να κρατάς ισορροπία σε τεντωμένο σκοινί. Πόσο δύσκολο να νιώθεις ότι μπορείς να πέσεις και να διαλυθείς, σε καθε στιγμή. Οριακά στην ισορροπία, οριακά στην ισοπέδωση, οριακά στην ύπαρξη σου.
Με ρώτησες, αν έχω νιώσει έτσι..
Σου απάντησα, ναι.
Με ρώτησες πως το ξεπέρασα.
Σου είπα, ότι απλά στάθηκα εκεί και με Γνώρισα στην προσπάθεια.
Με ρώτησες : ” Πως είναι να σε γνωρίζεις?”
Δεν ήθελα να σε τρομάξω γιατί για μένα ήταν τρομαχτικό, αλλά άλλο εγώ και άλλο εσύ. Και έχω πια μάθει να τιθασεύω τις προσωπικές μου προβολές.
Αλλά χρειαζόσουν κάτι εκείνη τη στιγμή. Εκείνη τη στιγμή που η όλη η Ορμή της ψυχής σου θα έβγαινε ή θα ταξίδευε με βάρκα την απογοήτευση. Και δεν μπορώ να σου στερήσω κάτι τόσο ζωντανό όπως η Ορμή.
Επέλεξα την Αλήθεια, επέλεξα το ρίσκο. Άλλωστε είσαι μόνο 16 χρονών και εγώ σου έχω εμπιστοσύνη. Εμπιστοσύνη, γιατί ξέρω ότι θέλεις να δεις αυτό που εγώ βλέπω. Και εγώ βλέπω ότι μπορείς.
Σε πίστεψα, το ένιωσες. Δεν σε αμφισβήτησα και αποφάσισες να ακούσεις. Σεβάστηκα τους χρόνους και κατάλαβες τι σημαίνει κατανόηση.
Ετοιμάζεσαι πια..

Αντιγόνη Συμεωνίδου
Ψυχολόγος-Υπαρξιακή Ψυχοθεραπεύτρια.